YÜRÜMEK

Yürüyüşü yazmaya başladığım an, kendine has büyüsü bozuluyor. Çünkü yürüyüş, geçişi, arada olma halini hissettiriyor; etkisi kesin yargılara, sonlandırılmış cümlelere sığmıyor. Benim için yürümek yalnız kalmakla başladı, kalabalık halinde yürümenin adı yürümek değildi. Bir şehri gün boyu yürüdüğüm de oldu, 'normal'i taşıtla gitmek olan bir yola çıktıktan sonra yürümeye karar verdiğim de.

UZAMIN PEŞİNDE

Mekan, keşfedilmiş, belki bir bölümü bizce düzenlenmiş, şaşırtma ve öğretme yetisini kaybetmeye başlamış olan ise; uzam, bilinmezlerce var edilen, sürekli tetikte olmamızı gerektiren ve böylece uçlarda hareket edebildiğimiz anlar olarak açıklanabilir. Yaşamımız anların bir toplamıysa mekan, geçmişle bağlantılı anları ve artık görmesek de neye benzediğini sezebildiğimiz arka odayı ifade eder. Mekan bize dayatılmıştır ama bizim tarafımızdan da yeniden üretilmiştir, o nedenle varlığı en azından bizim için kesindir.